Ενδιαφέρον για μελλισοκομία

Εκτος απο το πευκομελο και το ελατομελο που δεν κρυσταλλωνουν, ολα τα υπολοιπα κρυσταλλωνουν λογο της γλυκοζης που περιεχουν. Το μελι απο ρεικι, κρυσταλλωνει παρα πολυ γρηγορα, απο τον πρωτο μηνα κιολας!! Ενω το θυμαρισιο διατηρειται χωρις να κρυσταλλωσει για πολλους μηνες.

Ενας καλος τροπο για να διατηρειται το μελι σας ειναι να το εχετε σε μερος που βρισκεται παντα πανω απο 18 βαθμους τουλαχιστον. Οσο πιο ζεστος ειναι ο χωρος που φυλασσετε το μελι, τοσο πιο αργα θα γινει η κρυσταλλωση. Αλλα ποτε μην βαζετε το μελι πανω σε καλοριφερ ή σε οποιαδηποτε αλλη θερμικη πηγη.

Επανερχόμενος στό «καλλιεργώ», μετά από κάποια απουσία μου, χαιρετώ τον δημιουργό του καί τούς φίλους του.
Στό διάστημα αυτό, δέν είχα τήν ευκαιρία, ή τήν δυνατότητα, νά επισκοπήσω τά τεκταινόμενα καί τούς προβληματισμούς φίλων, παρά μόνον ευκαιριακά. Άν ήταν νά αποκριθώ θά τό έκανα μόνον σέ εξαιρετικές περιπτώσεις. Προφανώς δέν είδα όλα τά επισόδεια. Εστάθηκα, όμως , σέ μιά παραπομπή στόν «μελισσοκόμο» πού φιλοξενούσε ο Ηλίας στό «καλλιεργώ» του, πού έλεγε : «Προσπάθεια να βγει ένα μελίσσι από ρίζα ελιάς» , στήν 2019.kalliergo.gr/enimerosi/90-feeds-mel...%AC%CF%82-video.html
(ή, στό αρχικό www.melissocosmos.com/2012/10/blog-post_7685.html )
Κάπως άσχετο μέ τό «καλλιεργώ», (ως μάλλον ειδικότητας τού “μελισσοκόμου”).

Όμως, επειδή :
. - γενικώτερα , δέν αντέχω σέ αυτήν τήν κοινωνία νά βλέπω, τούς “ειδικούς ασχέτους”, χωρίς κλασσική σκέψι καί σύνεσι γιά τούς νόμους τής φύσεως καί τών πραγμάτων, νά “πωλούν” καί μάλιστα οι πλέον “ειδικοί” νά αναρριχώνται στά υψηλότερα κλιμάκια,
.- δέν ημπορώ νά βλέπω τούς άσχετους καί τούς αφύσικους νά κινδυνεύουν νά καταστρέψουν τά πιό αθώα πλάσματα τής φύσεως ,
. - ήθελα νά μή καταστραφή τό μελίσσι, αλλά δέν θά ήθελα νά γυρίσω καί ν’αρχίσω μέ τέτοια ... καί ελλείψει χρόνου, έγραψα στόν Διαχειριστή (πού ξέρει καλύτερα τούς διαδικτυακούς δρόμους) τά παρακάτω προκειμένου νά τό γνωστοποιήση ως εκείνος θά έκρινε.
Ο Ηλίας, πιό τυπικός καί τηρώντας τίς επαγγελματικές του αρχές, μέ εκάλεσε νά τό προβάλλω ο ίδιος, ως γράφων- συντάκτης. Σέβομαι τήν θέσι του. Μπορεί νά επήρε χρόνο έως ότου ευχερήσω καί ίσως νά μήν είναι επίκαιρο. Αλλά μιάς καί τό είχα έτοιμο ...τό πραθέτω στήν συνέχεια. (Εξ άλλου, δέν συνηθίζω στόν εφήμερο λόγο).


Απευθυνόμενος στόν «μελισσοκόμο», έγραψα:

- Είναι αδιανόητο νά βγαίνης καί νά λέγης ότι δέν μπορείς νά μαζέψης ένα μελίσσι από τόν κορμό ενός δένδρου. Καί μάλιστα σέ προσιτό σημείο! Νά’ταν σέ κά’να `ρηζιμιό από πέτρες –βράχους, ... τίποτα σφήνες, ... νά σού αναγνώριζα τό τήν δυσκολία καί ίσως τήν αδυναμία. Στό δένδρο, όμως, όχι. Μάλλον πρόκειται γιά άπειρο άνθρωπο.
- Όσον γιά τόν άλλον, ‘κειόν πού απειλεί νά τό καταστρέψη, (διότι θά φοβάται μή τόν φάη τό μελίσσι!), σίγουρα πρόκειται άνθρωπο αφύσικο, πού εγώ πρώτη φορά γνωρίζω! Κάτι τέτοιοι άνθρωποι, θά έπρεπε, νά μήν ασχολούνται μέ τά πλάσματα τής φύσεως, αλλά νά κάθονται στή τηλεόρασι καί νά θαυμάζουν κάτι αμερικάνικες σκηνές μέ αλμπάνηδες, πού τούς αποκαλούν «ο ειδικός», γιά τό πώς απομακρύνεται ένα μελίσσι!!! .... αφύσικοι άνθρωποι ...!

Μόνον άν συντρέχουν λόγοι ασφαλούς επιβιώσεως, εκεί όπου έχει πιάσει τό μελίσσι, νά συνεχίσω:

Εκτίμησις δεδομένων:
- Ο δρόμος, από τήν είσοδο όπου μπαινο-βγαίνουν οι μέλισσες, τήν τρύπα, έως τόν χώρος όπου θά έχη αναπτυχθή τό μελίσσι, στήν πλειονότητα τών περιπτώσεων (95+%),θά είναι 1-2 σπιθαμές. (λιγώτερο από 1% νά υπερβαίνη τό μισό μέτρο) .
- Εάν τό μελίσσι πηγαίνει κάτω, πρός τή `ρίζα, θά είναι στά όρια τής `ριζικής κεφαλής, στήν κολλόκα πού λέμε. Δηλαδή, δέν μπορεί νά αρχίζη περισσότερον από μιά σπιθαμή κάτω από τήν επιφάνεια τού εδάφους. Καί γιά νά ευρίσκεται τόσον κάτω, θά πρέπη τό ανώτερο τμήμα τής κολλόκας καί πρός τόν κορμό νά είναι σαθρό, ή διαλυμένο, ή γενικώτερα νά μήν τού παράχη ασφαλή στέγη.

Επί τού πρακτέου:
- Ανοίγεις πιό πλατιά τήν τρύπα τού μελισσιού, γιά νά δής πιό ξεκάθαρα τήν κατεύθυνσι τής φωλιάς του. Πάνε επάνω, ή κάτω; Ή, καί εναλλακτικά, φυσάς καί αφουγκράζεσαι τό βούϊσμά του.
Τό κόψιμο τού ξύλου (σέ κάθε περίπτωσι) θά τό κάνης μέ τσεκούρι, ή μέ ένα μικρό αλυσοπρίονο. Όχι μέ λοστό. ‘Ενα λοσταράκι, ή ένα κατσαβίδι – σκαρπέλο, ίσως σού χρειασθή γιά ξεπετάς τά αποκοψίδια, άν δέν θέλης νά κάνης μεγάλες τομές. Προσοχή στό αλυσοπρίονο, ο καπνός, ή τά λάδια πού πετάει η αλυσίδα, μή πάνε μέσα - επάνω στό μελίσσι!
- Προσεγγίζεις τήν θέσι τού μελισσιού ανοίγοντας διευρευνητικά ντουλαπάκια καί όπου τό εύρης τό προσπερνάς, άν σέ παίρνη, μέ ένα τελευταίο. (Η καλύτερη περίπτωσις θά ήταν νά τό ανοίξης από πίσω γιά νά τό πιέσης, αλλά τούτο δέν είναι πάνοτε δυνατόν καί απαιτεί νά διαθέτης σαφή αντίληψι - πείρα).
- Ανοίγεις μιά στενό-μακρη τομή στήν μείζονα θέσι όπου ευρίσκεται μαζεμένο τό μελίσσι, σύμφωνα μέ τά «νερά» τού ξύλου, δηλαδή διαμήκη καί όχι κάθετη. ( Η `ριζική κεφαλή τού δένδρου - κολλόκα, βέβαια δέν έχει νερά, οπότε τούτο δέν κάνει διαφορά). Τόσην, όση νά χωράη νά περάση καί νά κινηθή τό χέρι σου, είναι αρκετή. (από εκεί θά τραβήξης τίς κερήθρες καί θά βγάλης έξω τό γόνο).
- Άν η άλλη άκρη τού μελισσιού δέν σού είναι εύκολο νά τήν χειρισθής καί δύνασαι νά τήν φράξης, βάλε – στούπωσε ένα πανί – χαρτί .
- Άν ού τε καί τό ανωτέρω σού είναι δυνατόν, ή μή ασφαλές, τότε, πέρασε προσεκτικά ένα λάστιχο έως πέρα από τό απώτερο άκρο του, γιά τόν καπνό. Τό κάπνισμα θά πρέπη νά γίνεται πίσω από τά απώτερα σημεία του γιά νά τό οδηγήσης πρός τήν έξοδο – τή τρύπα (καί όχι εμπρός στή τρύπα). Γιά τά απρόσιτα σημεία θά βάλης τήν μιά άκρη τού λαστίχου στό στόμιο τού φυσερού καί θά φυσάς.
- Προσοχή: όσον πιό ανεξέλεγκτη είναι η θαλάμη καί οι δρόμοι τού μελισσιού μέσα στόν κορμό, (δέν τά βλέπεις, δέν μπορείς νά τό ελέγχης), τόσον πιό προσεκτικό καί υπομονετικό θά πρέπη νά είναι τό κάπνισμα, (μή σού σκορπίση τό μελίσσι , ή/καί μή τό σκάσης!).

Λοιπά:
- Στό μάζεμα τού γόνου, κατά τήν εξοδό του από τήν στοά –τήν φωλιά του, χρησιμοποιήσετε ένα ελαφρύ κουβέλι (κοφίνι – κασσέλι) μέ ανοιχτό τόν κάτω πάτω καί ένα σεντόνι γιά νά φράζετε τά κενά τών επαφών του. Τρίψετε μέ λίγα λεμονόφυλλα τό εσωτερικό του γιά νά μαζευθή τό γονίδι πιό καλά. Τίς κυψέλλες (μέ τά πλαίσια, τίς στολές τίς διαστημικές, τά βίντεο, όπως καί κάθε άσχετο – περίεργο πετάξετέ τα μακρυά. Ή, πάτε νά κάνετε δουλειά, ή θά κάνετε ζημιά καί θά σάς μείνη η φιέστα. Τό μελίσσι πάντως δέ θά σάς φάη!
- Θά θεωρούσα επιβεβλημένο, ή τού’λάχιστον θά συνιστούσα, (καί ειδικώτερα αυτήν τήν εποχή), στό τελικό κουβέλι – κυψέλη, όπου θά βάλετε τό μετατιθέμενο μελίσσι, νά βάλετε καί τίς κερήθρες του. Εννοώ τίς αυθεντικές τίς δικές του. Ναί αυτές τίς στραβές τίς αλλοπρόσαλες, τίς ... , ό,τι καί νά είναι! Περάσετε τες σέ δυό ξυλαράκια, ή μεταξύ στών συρμάτων, νά στερεωθούν προσωρινά καί τό μελίσσι θά φροντίση τά υπόλοιπα. Η αλήθεια είναι ότι δέν σάς βολεύει αυτό εσάς τούς μελισσάδες, αλλά σεβασθείτε καί μιά φορά τό δικαίωμα αυτού τού πλάσματος νά έχει καί ένα κομμάτι από τό δικό του σπίτι!
- Εάν δέν καταφέρετε νά αδειάσετε όλες τίς κερήθρες από τήν φωλιά του, τότε, `ρίξετε γύρω της ένα σεντόνι νά μήν μπαίνουν πάλι μέσα.


Καί ένα σχόλιο. Γιά τούς ετοιμοπόλεμους, τούς δυναμικούς!
Επήγαν κάποιοι μαστοράδες νά ανοίξουν ένα παραθύρι σέ έναν τοίχο. Πέτρινο τό σπίτι, 80-άρης ο τοίχος.... Ο ένα μέ τό σφυρί, ό άλλος επήρε καί τό καλέμι καί ο άλλος καί τή βαριοπούλα. Μά, ... δέ ... Τίποτα!
Τότε, ο πιό ξύπνιος εκέφθηκε. Άστο, θά φέρουμε τό κομπρεσσέρ!!!
Καί ό γέρος πού τούς έβλεπε απέναντι καί απορούσε:
Αφήστε τα όλα αυτά. Ένα μεγάλο κατσαβίδι – καλέμι καί ένα σφυράκι. Νά ξύσετε τό χώμα στό πλάκωμα τών λίθων, αρχίζοντας από τίς μικρότερες πέτρες. Μέχρις νά κουνηθή. Τήν βγάζετε καί συνεχίζετε μέ τήν επομένη, ....
Φοβόταν ο γέρος γιά τό σπίτι καί εγώ γιά τό μελίσσι.
Ήταν καί είναι τόσον απλό!

Όμως, ξαναγυρίζω σέ αυτό πού είπα στήν αρχή: Νά γίνω πιό σαφής καί ... κριτικός :
Επιμείνω ιδιαίτερα στήν διατήρησι τού μελισσιού εκεί όπου έχει πιάσει. Μόνον άν συντρέχουν λόγοι ασφαλούς επιβιώσεως, νά τό αποσπάσης από εκεί.
Αυτό τό σωστικό ενδιαφέρον πού νοιώθουν οι μελισσάδες, εγώ τό θεωρώ καταστροφικό γιά τήν φύσι τού είδους, όπως είχα τονίσει καί στήν παρούσα ενότητα «Ενδιαφέρον για μελλισοκομία»

Δέν έχω κάποια προκατάληψι, ή «ταξική» αντιπαράθεσι μέ τούς μελισσάδες. Αλλά, οι τελευταίοι καί 50+ μελίσια νά έχουν, ... καί, ένα αδέσποτο νά ίδουν σέ πέτρες, σέ δένδρο, ..., τό πρώτο πράγμα πού σκέπτονται είναι νά τό πιάσουν καί νά τό βάλουν σέ κυψέλη τους. Μά, ..., τόσα έχουν καί ... τό ένα - αυτό θά τούς έκανε τήν διαφορά; Καί τό συζητάνε καί στό διαδίκτυο. Άν δέν τό έλεγα «απληστία», σίγουρα πρόκειται γιά μιά επικίνδυνη νοοτροπία τού ανθρώπου πού βλέποντας ό,τι (συγκυριακά ενδεχομένως) επέτυχε, η τάσις του νά τά ελέγχη περισσότερα, νά τά «σώση» όπως λένε, μεγαλώνει επικίνδυνα, ως εάν νά μή χρειάζεται καί ένας μάρτυρας γιά τήν φύσι! Τέτοιοι άνθρωποι δέν έχουν μάθει νά ζούν μέ τήν φύσι, ούτε μέ τούς νόμους τών πραγμάτων.

Τούτα έγραψα καί νά προσθέσω:
Μέ μελίσσια ασχολήθηκα από τά 16 μου ως τά 30. “Μελισσάς” δέν υπήρξα ποτέ. Καί εγώ αποσπούσα μελίσσια από εκεί όπου είχαν πιάσει καί τά έβαζα σέ κουβέλια. Όμως, τό 1/3 τά διατηρούσα όπως ήσαν, σέ `ριζιμιά, σέ δένδρα, ... Αποσπούσα – μετάφερα μελίσσια καί τά έβαζα σέ κουβέλια μόνον γιά συγκεκριμένο λόγο.
Εικόνες από τήν διαδικασία αυτή τής αποσπάσεως δέν διαθέτω. 18-20 χρονών νέος, είχα αντιμετωπίσει ασύγκριτα δυσκολότερες περιπτώσεις από αυτήν σέ κορμό ελιάς. Τό νά μαζέψης τό μελίσσι 8-10 μέτρα ψηλά στόν κορμό τού δένδρου, ή σέ `ριζιμιό βράχων πού μόνον τό χέρι σου χωρούσε νά περάση, είναι αδιανόητο γιά εσάς, (ακόμη καί εγώ τώρα απορώ πώς τό έκανα!). Όχι κάμερα δέν είχα, όχι αστροναυτική στολή (μή μέ φάνε οι μέλισσες!), αλλά καί στίς δυσκολότερες περιπτώσεις ούτε έναν άνθρωπο νά μέ βοηθήση! Μόνον ένα φυσερό, τήν πίστι καί τήν υπομονή. Δέν είχα τό διαδίκτυο νά απευθυνθώ, μή τε οι λιγοστοί ‘νομάτοι – περίοικοι ασχολούνταν ιδιαίτερα γιά νά τούς συμβουλευθώ. Ό,τι έκλεβε η ματιά μας καί ό,τι έλεγε η απλή λογική. Καί λάθη δέν έκανα.
Τό μόνο λάθος μας ήταν στήν αρχή –αρχή. Καί σέ αυτό συνετέλεσε ο πολύ βαρύς καί διαρκής χειμώνας πού ηκολούθησε καί αποδεκάτισε κάποια μελισσάκια πού είχαμε μαζέψει τό καλό εκείνο φθινόπωρο. Καί είδα καί έμαθα ό,τι τώρα υποστηρίζω. Είδα το πλεονέκτημα τών μελισσιών νά αντέχουν στήν θέσι τους πολύ καλύτερα από εκείνα πού είχαμε βάλει στά κουβέλια. Κατάλαβα πώς τό μάζωμα –τήν απόσπασι έπρεπε νά τήν κάνης πρός τό τέλος τής αδρανούς εποχής, αρχές - μέσα Σεπτέμβρη, όχι αργά, ού τε τήν άνοιξι, πάνω στό φότρε τους. Εμάζευα τόν γόνο μέ τίς κερήθρες του καί άφηνα τό κουβέλι στήν θέσι εκείνη ως τό τέλος τής εποχής, (ό,τι αντίθετο καί νά λένε οι μελισσάδες!). Καί στό τέλος εποχής, ... ένα σεντόνι καί μιά τριχιά, ... νά τό ζαλωθής στήν πλάτη γιά νά τό μεταφέρης έως καί χιλιόμετρα μακρυά!
Άν καί ο λόγος σήμερα ανήκη αποκλειστικά στούς επαγγελματίες, καί ως μή έχων καμμιά διάθεσι νά ασχοληθώ μέ τοιαύτα θέματα, δέν ημπόρεσα νά αποφύγω τίς σχετικές προκλήσεις. Ακόμη καί νά αγνοήσετε ό,τι είπα, ως άν παρωχημένα, ... δέν θά ήθελα νά επανέλθω. Οι νέοι, εξ άλλου, είναι αυτοί πού τά ξέρουν όλα!

PALIOS

Υστερόγραφο:
Απ’ ό,τι είδα στήν www.melissocosmos.com/2012/10/video_13.html
ο “μελισσοκόμος” τό έβγαλε τό μελίσσι! (όχι τό βίντεο δέν τό είδα!). Καί τώρα προβληματίζεται γιά δυό άλλα, γιά τά οποία φοβάται μή χαλάση τίς ελιές. Δέν κατάλαβα, γιά νά βγάλης ένα μελίσσι από τόν κορμό τού δένδρου, χρειάζεται τόσον κόψιμο ως τήν καταστροφή του;

Ενδιαφέρομαι να παρακολουθήσω μαθήματα μελισσοκομίας, αλλά είμαι άσχετος από τον κόσμο των μελισσών. Θέλω το περιεχόμενο των μαθημάτων να είναι περισσότερο κοντά στη φυσική κατάσταση των εντόμων, και όχι να βασίζεται σε φάρμακα - αν είναι έτσι αγοράζω έτοιμο το μέλι. Βρήκα κάτι σεμινάρια από έναν περιβαλλοντολόγο, ο οποίος ναι μεν χρησιμοποιεί ζάχαρη για το χειμώνα, ωστόσο, μέχρι στιγμής δεν χρειάστηκε να δώσει φάρμακα στις μέλισσες για να επιβιώσουν. Είναι εφικτό αυτό; Γνωρίζει κανείς πόσο συχνά πρέπει κανείς να επισκέπτεται το μελίσσι το χειμώνα, γιατί πηγαινοέρχομαι Κρήτη και δεν ξέρω αν οι επισκέψεις μου θα είναι αρκετά τακτικές για να τις επιβλέπω και να επιζούν. Στη φύση πως επιβιώνουν το χειμώνα οι άγριες μέλισσες;;;

Καλησπερα κι απο μενα,ασχολουμαι με την μελισσοκομια απο τα 14 μου (20 χρονια τωρα) ειχε ο πατερας μου 4 μελισσακια και πιο πολυ τα κοιτουσα εγω παρα εκεινος, απο τα 20 μου απεκτησα 2 μελισσακια (παραφυαδες) ολο δικα μου και απο τοτε ενας ερωτας αγιατρεφτος μπηκε στην ζωη μου.κοντεψα να τα χασω πολλες φορες μα καταφερνα στο οριο να τα σωσω, πριν 6 χρονια ο κουνιαδος μου μπηκε και αυτος στο παιχνιδι, απο τοτε εχω μαζεψει αφεσμους απο παντου (μεχρι και απο μια τρυπα στο κοντινο με το χτημα μου εξοκλησι. ποτε μα ποτε δεν χαλασα δεντρο για να βγαλω μελισσι και βεβαια δεν γκρεμισα κανεναν τοιχο για να το μαζεψω. τα δεντρα ειναι για μενα ιερα και κανενας μα κανενας δεν εχει κανενα δικαιωμα να καταστρεφει 2 ζωντανους οργανισμους (μελισσι και δεντρο). περσι κατεβασα εναν αφεσμο απο μια αμυγδαλια που ειχε πιασει στον θεο,με καποια πατεντα (γλαστρα),μια σκαλα,σιροπι και πολυ ισορροπια στην σκαλα, η νεοτατη κυρα του θεριου μελισσιου (8 πλαισια) επεσε στην γλαστρα, μπηκε στο νεο της σπιτι και ολο το υπολοιπο μελισσι μαζευτηκε μονο του στην κυψελη. τι επρεπε να κανω? να κοψω την θεορατη αμυγδαλια η να φαρμακωσω το μελισσι αν δεν μπορουσα να το πιασω? οποιος μιλα για φαρμακωμα ειναι καφρος κατα την αποψη μου και εκτος απο κλοτσιες θελει και ενα καλο κλεισιμο σε ενα δωματιο που θα γεμιζει καπνο για να δει πως περιπου ειναι το αισθημα του κινδυνου του θανατου απο κατι ξενο προς την φυση και τον οργανισμο του. φετος εχασα 10 απο τα 15 μου μελισσια διοτι καποιος μαγκας μελισσοκομος αφησε διπλα στα δικα μας που συνολικα ηταν 45, 10 μελισσια αρρωστα απο νοζεμιαση, αδιαφορωντας για το τι θα προκαλεσει.τι να πεις ????? η λεηλασια των μελισσων μας στα αποδυναμωμενα μελισσια του, εκανε την ζημια της. τωρα παλευουμε να σωσουμε τα υπολοιπα και απο μεσα φλεβαρη αρχιζει η προσπαθεια μας να αναπτυχθουν ξανα.

... εγώ είμαι ακόμα άσχετος από μελισσοκομία, και ο καψερός ζήτησα μερικές γενικές πληροφορίες . Δεν καταλαβαίνω γιατί να καταστρέψει τα δέντρα κάποιος για να φτιάξει το μελίσσι του, δεν του φτάνουν τα μελίσσια που ήδη έχει; Μήπως αφορά επαγγελματίες που εμπορεύονται το μέλι; Ειδικά η περίπτωση των 45, αμφιβάλλω αν πρόκειται για εραστή της τέχνης, η πλεονεξία δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν.

Νομίζω ότι αν το κάνεις για ευχαρίστηση και για να παράγεις το μέλι σου, κανα δυο μελίσσια είναι αρκετά, είναι ελεγχόμενα για ασθένειες, και μπορείς να τα μεταφέρεις για να βρουν ευκολότερα τροφή από μια περιοχή σε μια άλλη. Απλά πείτε μου βρε παιδιά, πόσο συχνά πρέπει να επισκέπτομαι το μελίσσι το χειμώνα; Μια φορά τη βδομάδα αρκεί, ή θέλει συχνότερα, για να δω αν είναι εφικτό να το προσπαθήσω.

Δύο υπέροχα βίντεο για τις μέλισσες και τα προβλήματά τους.
Αξίζει να τα δουν όλοι, όχι μόνο όσοι ενδιαφέρονται για την μελισσοκομία .

Cas έγραψε: ... εγώ είμαι ακόμα άσχετος από μελισσοκομία, και ο καψερός ζήτησα μερικές γενικές πληροφορίες . Δεν καταλαβαίνω γιατί να καταστρέψει τα δέντρα κάποιος για να φτιάξει το μελίσσι του, δεν του φτάνουν τα μελίσσια που ήδη έχει; Μήπως αφορά επαγγελματίες που εμπορεύονται το μέλι; Ειδικά η περίπτωση των 45, αμφιβάλλω αν πρόκειται για εραστή της τέχνης, η πλεονεξία δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν.

Νομίζω ότι αν το κάνεις για ευχαρίστηση και για να παράγεις το μέλι σου, κανα δυο μελίσσια είναι αρκετά, είναι ελεγχόμενα για ασθένειες, και μπορείς να τα μεταφέρεις για να βρουν ευκολότερα τροφή από μια περιοχή σε μια άλλη. Απλά πείτε μου βρε παιδιά, πόσο συχνά πρέπει να επισκέπτομαι το μελίσσι το χειμώνα; Μια φορά τη βδομάδα αρκεί, ή θέλει συχνότερα, για να δω αν είναι εφικτό να το προσπαθήσω.

Έστω και ένα χρόνο μετα σου απαντώ..με 2 μελίσσια δεν μπορείς να πάρεις πολύ μέλι,ειδικά αν η οικογένεια τρώει πολύ...
Για να μεταφέρεις 2 μελίσσια από μια ανθοφορία σε άλλη είναι πιο επιζήμιο για την τσέπη απο την αγορά 10 κιλών μέλι απο παραγωγό.
Η συχνότητα των επισκέψεων εξαρτάται από την ανθοφορία και την εποχή.Πχ. αρχές άνοιξης επισκέπτεσαι περίπου 1 φορά/7 μέρες , μέσα προς τέλη άνοιξης επισκέπτεσαι 1 φορά/3-4 μέρες , χειμώνα σχεδόν καθόλου...όλα τα παραπάνω έχουν μια αυστηρή(πολύ αυστηρή όμως) προυπόθεση: όταν επισκέπτεσαι τα μελίσσια πρέπει να ξέρεις τι βλέπεις!η επίσκεψη δεν αρκεί μόνο για μια βόλτα τύπου καφέ..επίσης τα μελίσσια δεν είναι ούτε πρόβατα ούτε κότες...
αυτά με αγάπη..αν θέλεις και άλλες πληροφορίες,ρωτάς!