Σήμερα μετάγγισα το σπιτικό κρασί – οίνος 2020 από το ανοξείδωτο δοχείο όπου ο μούστος (μετά την αλκοολική ζύμωση) έγινε οίνος, στο ανοξείδωτο δοχείο αποθήκευσης και σφραγίσματος. Δύο μανταλάκια ήταν πολύτιμοι βοηθοί.
Φτιάχνω σπιτικό κρασί σχεδόν κάθε χρόνο.
Φέτος είχα μικρή παραγωγή σε σταφύλια. Τα περισσότερα σταφύλια είχαν πρόβλημα από ωίδιο.
Η διαφορά με τις άλλες χρονιές (πέρα από τον καιρό), ήταν ότι δεν χρησιμοποίησα θειάφι. Δεν θειάφισα τακτικά τα κλήματα και τα σταφύλια.
Δεν βαριόμουνα, αλλά δεν μπορούσα το θειάφι που κολλούσε παντού επάνω μου και μύριζε έντονα για ημέρες.
Και έτσι δεν θειάφιζα. Δεν θα ξανακάνω το ίδιο λάθος.
Η παραγωγή σε σταφύλια, ήταν χαλαρά το 1/5 από ότι άλλες χρονιές. Αντίστοιχη και η παραγωγή μούστου και άρα οίνου-κρασιού.
Αλλά κάτι μου λέει ότι το φετινό κρασί θα είναι καλύτερο από κάθε άλλη χρονιά!
Είχαμε μαζέψει τα σταφύλια πριν από 20 ημέρες με τη βοήθεια της Τατιάνας, της Νικόλ και του Κωνσταντίνου. Να είναι καλά!
Τώρα σας τα παρουσιάζω ιδανικά… αλλά να ήσασταν από μία μεριά να βλέπατε τις φάτσες τους όταν μάζευαν τα σταφύλια, αφαιρούσαν τις πολλές χαλασμένες ρώγες. Χα! Χα!
Πρώτη φορά το έκαναν και νόμιζαν ότι θα ήταν όπως οι εικόνες στα αλφαβητάρια και στα σχολικά βιβλία, στις φωτογραφίες του Instagram και τις δημοσιεύσεις του Facebook όπου όλα είναι ιδανικά… Χα! Χα!
Μεταξύ μας; Μακάρι να εμφανιστούν και του χρόνου και να μη δηλώσουν ότι έχουν κάνει κεφάλι από τα Χριστούγεννα που θα δοκιμάσουν το κρασί!
Όταν μαζεύεις σταφύλια ή μαζεύει ελιές για να κάνεις αντίστοιχα σπιτικό κρασί ή σπιτικό λάδι, έχεις άλλο σεβασμό στο τελικό προϊόν. Ξέρεις από πρώτο χέρι τον κόπο. Κάθε σταγόνα μετρά και είναι ανεκτίμητη.
Αφού έσπασα τα σταφύλια με έναν χειροκίνητο σπαστήρα, τα έβαλα μέσα σε ένα δοχείο ώστε τα στέμφυλα να αποδώσουν τις ουσίες τους στον μούστο κατά τη διάρκεια της αλκοολικής ζύμωσης. Μαζί με τις ουσίες, να δώσουν το χρώμα τους στο μούστο και από λευκός να γίνει ροζέ.
Ανακάτευα τακτικά το μείγμα, καθώς από τα αέρια τα στέμφυλα ανέβαιναν επάνω, δημιουργώντας το λεγόμενο “καπέλο“.
15 ημέρες μετά, έβαλα τον μούστο και τα στέμφυλα στο σταφυλοπιεστήριο ώστε να να πάρω και την τελευταία σταγόνα από τον χυμό.
Έβαλα τον χυμό σε ένα μεγάλο ανοξείδωτο δοχείο ώστε να συνεχιστεί η αλκοολική ζύμωση.
5 μέρες μετά (20 ημέρες μετά τη συγκομιδή), είχε ολοκληρωθεί η αλκοολική ζύμωση και είχε έρθει η ώρα της μετάγγισης και της αποθήκευσης του κρασιού-οίνου για ωρίμανση.
Έπλυνα ένα μικρότερο ανοξείδωτο δοχείο και μετά για να το απολυμάνω, έκαψα μέσα θειάφι.
Συνέδεσα το απολυμασμένο ανοξείδωτο δοχείο με έναν διαφανή σωλήνα. Με τη μέθοδο των συγκοινωνούντων δοχείων ξεκίνησα την μετάγγιση.
Η μετάγγιση πήρε αρκετό χρόνο λόγω της μικρής διατομής του σωλήνα, αλλά αυτό το ήξερα από πριν. Ήταν επίσης η ευκαιρία για να κάνω δουλειές στον κήπο.
Το χρώμα του κρασιού ήταν βαθύ ροζέ. Σημάδι ότι η προηγούμενη διαδικασία πήγε πολύ καλά.
Μετά την ολοκλήρωση της μετάγγισης, τοποθέτησα τον πλωτήρα και γύρω έριξα όσο παραφινέλαιο χρειαζόταν ώστε να μην υπάρχει επαφή του οίνου με το οξυγόνο του περιβάλλοντος. Τοποθέτησα το καπάκι και από εδώ και πέρα, το μόνο που χρειάζεται να κάνω είναι να περιμένω.
Ο Θεός να μας έχει καλά, να φτιάξουμε και του χρόνου σπιτικό κρασί και να πάμε ακόμη καλύτερα!
Tags: ΑΜΠΕΛΙ • ΚΛΗΜΑ • ΚΛΗΜΑΤΑ • ΚΡΑΣΙ • ΟΙΝΟΣ • ΣΠΙΤΙΚΟ ΚΡΑΣΙ